NH4Cl – chlorek amonu
NH4Br – bromek amonu
NH4I – jodek amonu
(NH4)2S – siarczek amonu
Związki amonowe są pochodnymi amoniaku, dlatego wzór sumaryczny kationu amonu to − NH4+.
Wzory soli amonowych tworzy się, podając symbol amonu, następnie resztę kwasową. Dolne indeksy uzupełnia się wartościowością amonu – I wartościowy (indeks stechiometryczny dolny za resztą kwasową) oraz reszty kwasowej (indeks stechiometryczny dolny za amonem). Wzór ogólny soli:
a+ − kation metalu o ładunku „a+” jest zgodny z liczbą anionów reszty kwasowej
n – liczba kationów „n” jest równa ładunkowi anionu reszty kwasowej
n- − anion reszty kwasowej o ładunku „n-” zgodny z liczbą kationów metalu
a – liczba anionów „a” jest równa ładunkowi kationu metalu.
Nazwy soli zapisuje się, zawsze zaczynając od reszty kwasowej.
Jeśli jest to kwas beztlenowy, to końcówka jest -ek, np. bromek, jodek, chlorek.
Natomiast jeśli jest to kwas tlenowy to końcówkę masz -an, np. siarczan, azotan, fosforan. Jeśli jest to kwas, który ma kilka wartościowości to wpisujemy ją w nawiasie, np. siarczan (VI), azotan (V), fosforan (V).
Jeśli we wzorze masz atom wodoru, to przed nazwą kwasu wpisujemy – wodoro, np. wodorowęglan, wodorofosforan (V).
Kolejną częścią nazwy jest nazwa amonu.