Zygmunt Stary zdecydował się na podporządkowanie sobie Prus w roli lenna. Ponadto w 1515 r. Zygmunt Stary zgodził się na zawarcie małżeństwa Ludwika Jagiellończyka oraz Anny Jagiellonki z członkami dynastii Habsburgów. Efektem tego porozumienia było objęcie tronu w Czechach oraz na Węgrzech przez ród Habsburgów. Dzięki temu Habsburgowie już nie byli sprzymierzeńcami Rosji, z którą Polska rywalizowała.
Zgoda na pozostawienie Prusom elementów niezależności była postrzegana wówczas na europejskich dworach jako oznaka słabości naszego kraju i do dziś bywa postrzegana jako błąd o olbrzymich konsekwencjach strategicznych. Zachowanie szczątkowej autonomii spowodowało, że Prusy wyzwoliły się spod polskiej zależności w trakcie potopu szwedzkiego, a w wyniku unii z Brandenburgią stały się potężnym rywalem dążącym do zajęcia północno-zachodniej części Rzeczypospolitej – skutkiem tego były m.in. rozbiory Polski, których Prusy były największym propagatorem.