W 2. połowie XVI wieku Rzeczpospolita pozostawała państwem wieloreligijnym i wielokulturowym. W jej granicach występowała mnogość wyznań, w tym protestanckie. W szczytowym okresie reformacji wyznania protestanckiego pozostawało około 20% szlachty. Nie dochodziło jednak do wojen religijnych, ponieważ wpływy Kościoła katolickiego nie były tak silne, jak w innych państwach.
W tym okresie Rzeczpospolita była krajem, w którym prężnie rozwijała się reformacja. Sam Jan Kalwin był uradowany rozwojem kalwinizmu w tej części Europy i pisał do tutejszych gmin kalwińskich listy.