· W przywileju mielnickim wskazano, że to senat ma stać na straży prawa i stabilności państwa „(...) a póki senat powagą swą rozstrzyga i stanowi, póty państwo w sile swej się utrzyma” W konstytucji Nihil Novi zmieniono to postanowienie, dopuszczając do władzy również Izbę Poselską – „Ponieważ prawa i ustawy publiczne dotyczą nie pojedynczego człowieka, ale ogółu narodu (…)” Stwierdzano tam ponadto, że żadne prawo nie może być ustanowione bez wiedzy i zgody szlachty tworzącej Izbę poselską, ponieważ miałoby to być uciemiężaniem pozostałych szlachciców.
· W przywileju mielnickim gwarantem systemu prawa w państwie miał stanowić Senat. W Nihil Novi nastąpiła wyraźna zmiana. Za gwaranta praw miał odpowiadać cały Sejm Walny wraz z Izbą
Przywilej mielnicki różnił się od konstytucji Nihil Novi sposobem, w jaki miał być realizowany sposób pełnienia władzy. Oba przywileje były prawnym stanowieniem o rządach szlachty, ale stan szlachecki był mocno zróżnicowany pod względem zamożności i przywilejów.