Szlachta, dzierżąca władzę polityczną w kraju, prowadziła politykę ograniczającą rolę innych stanów w strukturze państwa. Sejm wprowadzał kolejne prawa, które ograniczały prawa mieszczan i chłopów – mieszczanom ograniczano m.in. prawo do posiadania i wykupywania ziemi, chłopom odebrano prawo wychodu oraz nadano władzę sądowniczą nad nimi miejscowym szlachcicom.
Szlachta pełniła dominującą funkcję polityczną, społeczną i ekonomiczną w państwie polsko-litewskim.