Dymitirady:
Początkiem dymitriad był wymarsz wojsk zwolenników Dymitra Samozwańca w 1604 roku, które nie napotykając większego oporu, zdobyły Moskwę. W wyniku buntów w 1606 roku doszło do rzezi cudzoziemców, w której zginęło wielu Polaków. Dymitr II Samozwaniec zyskał nowe poparcie i nową armię (w tym lisowczyków). Po jej zwycięstwach zapanowała dwuwładza w Rosji – Dymitr rezydował w Tuszynie pod Moskwą, a w stolicy – Wasyl Szujski osadzony wcześniej na tronie przez bojarów.
Wojna:
W 1609 roku Zygmunt III zdecydował się zaatakować Moskwę, aby obsadzić na tronie syna Władysława. Wasyl Szujski wysłał na pomoc Smoleńskowi armię, która została rozbita przez Żółkiewskiego w bitwie pod Kłuszynem w 1610 roku. Następnie hetmanowi wielkiemu koronnemu wraz z bojarami udało się pozbawić Szujskiego tronu carskiego.
Jednak nie było godnego zastępcy, Władysław Waza musiałby przejść na prawosławie, a na to nie chciał z kolei zgodzić się Zygmunt III. Dlatego w 1612 r. miała miejsce kapitulacja Polaków w Moskwie – nowym carem został Michał z dynastii Romanowów. W następnych latach król Polski próbował jeszcze raz podjąć wyprawę na wschód, jednak ona się nie powiodła. W 1619 r. został podpisany rozejm w Dywilinie.
Po śmierci Zygmunta III Wazy rządy w Polsce objął jego syn, który musiał się zmierzyć z kolejną wojną z Moskwą, gdy car moskiewski najechał Rzeczpospolitą, mimo zapisów ugody dywilińskiej. Wrogie wojska zajęły Smoleńsk, w trakcie walk siłom polsko-litewskim udało się odzyskać miasto, lecz inne miasta oblężone przez Moskwę nie. Dlatego rozpoczęto negocjacje pokojowe – w 1634 r. podpisano pokój w Polanowie. Na jego mocy państwo carskie otrzymało wschodnie części ziem siewierskiej oraz smoleńskiej. Ponadto Władysław IV był zmuszony zrzec się roszczeń do tronu moskiewskiego.
