Najważniejszym przywódcą duchownym był papież, a świeckim cesarz.
Do sporu o inwestyturę między Henrykiem IV a Grzegorzem VII, papież składał przysięgę wierności cesarzowi. Po ugodzie w Wormacji władza cesarza ograniczyła się głównie do spraw świeckich, a papieska przestała podlegać cesarzowi.