Benedyktyni rozpoczynali dzień około 2 w nocy. Ogrzewano tylko jedno pomieszczenie w klasztorze. Jedli tylko dwa razy dziennie, a podczas postu – tylko raz. Pracowali ciężko na polach oraz gospodarstwach klasztornych i pomagali ubogim. W tym celu zakładali szpitale dla bezdomnych i chorych, karmili głodnych i gościli podróżnych.
Benedyktyni w średniowieczu byli dla siebie bardzo surowi. Traktowali swoją pracę bardzo poważnie. Ich cnotą było zachowanie ubóstwa i mieszkanie oraz praca w zimnym klasztorze.