Wileńszczyzna w latach międzywojennych była miejscem, gdzie różne narodowości i grupy etniczne żyły obok siebie. Wilno było stolicą Litwy i ważnym ośrodkiem kulturalnym, a także centrum politycznym i gospodarczym dla Polaków, Litwinów i Żydów. Było również kwestią sporną głównie między Polakami i Litwinami. Litwini chętnie przyjęli ziemie w darze od bolszewików, ale kiedy sytuacja sprzyjała Polakom, Piłsudski zlecił gen. Żeligowskiemu wybuch fałszywego buntu, czego wynikiem było stworzenie Litwy Środkowej, która ostatecznie została przyłączona do Polski. Z kolei Litwini uznali ten akta za bezprawie, a przez cały okres międzywojenny uznawali miasto za stolicę Litwy.
