Absolutyzm oświecony zakładał sprawowanie władzy absolutnej przez monarchów, którzy jednak w swoich działaniach nawiązywali do idei oświeceniowych. Wprowadzali w państwach pewne swobody, takie jak: wolność religijna, zakaz stosowania tortur.
Działania podejmowane przez władców absolutyzmu oświeconego sprawiały, że ludzie się nie buntowali przeciwko absolutnym rządom, a państwa umacniały swoją pozycję w Europie.