Wojna Napoleona z Rosją w 1812 roku miała swoje korzenie w narastających napięciach i niezgodach między Francją a Rosją jako skutek naruszania przez Napoleona ustalonych porozumień i dominacji francuskiej w Europie. Przyczyną konfliktu było złamanie przez Napoleona postanowień traktatu w Tylży w 1807 roku, który miał zapewnić pokój między Francją a Rosją. Napoleon był niezadowolony z decyzji Rosji o wycofaniu się z kontynentalnego systemu blokady handlowej przeciwko Wielkiej Brytanii i podejrzewał cara Aleksandra I o nieposłuszeństwo.
Wojna rozpoczęła się, gdy Napoleon zebrał ogromną armię i ruszył w kierunku Rosji w czerwcu 1812 roku. Jego celem było szybkie pokonanie Rosjan i zmuszenie ich do powrotu do wcześniejszych ustaleń. Rosja, świadoma siły francuskiej armii, zastosowała strategię spalonej ziemi, niszcząc własne zasoby, aby utrudnić Napoleonowi zaopatrzenie. Napoleon poniósł wiele trudności podczas kampanii rosyjskiej. Ekstremalne warunki atmosferyczne, takie jak surowa zima, przyczyniły się do śmierci i wyczerpania jego żołnierzy. Rosjanie unikali bitew otwartych, prowadząc wojnę partyzancką, co utrudniało francuskiemu dowództwu kontrolę nad sytuacją.
Wojska Napoleona dotarły do Moskwy, ale miasto zostało spalone przez Rosjan, co było ciężkim ciosem dla morale francuskiej armii. Napoleon zdecydował się na odwrót, jednak jego wojsko zostało ciężko dotknięte przez rosyjskie ataki, głód i zimę. Klęska podczas odwrotu przyczyniła się do ogromnych strat wśród francuskich żołnierzy i przyczyniła się do osłabienia pozycji Francji w Europie. Wojna z Rosją w 1812 roku była jednym z najważniejszych punktów zwrotnych w karierze Napoleona. Klęska ta oznaczała początek końca jego imperialnych ambicji i dominacji Francji w Europie.
Poniżej znajdziesz informacje w pigułce dotyczące wojny Napoleona z Rosją:
Inwazja na Rosję: Napoleon zebrał ogromną armię, znacznie przekraczającą liczbę 600 000 żołnierzy i ruszył w kierunku Rosji w czerwcu 1812 roku. Jego celem było szybkie pokonanie Rosjan i zmuszenie cara Aleksandra I do podporządkowania się francuskim żądaniom.Bitwa pod Borodino: 7 września 1812 roku doszło do decydującej bitwy pod Borodino, która była największym starciem wojny. Bitwa była krwawa i kosztowna dla obu stron, ale ostatecznie Napoleon odniósł zwycięstwo i zdobył Moskwę.Spalona ziemia i strategiczny odwrót Rosjan: Rosjanie zastosowali taktykę spalonej ziemi, niszcząc swoje miasta, wsie i zasoby, aby utrudnić Francuzom zaopatrzenie. Ta strategia miała na celu wyczerpanie armii Napoleona i uniemożliwienie jej utrzymania się w Rosji. Rosjanie również unikali bitew otwartych i prowadzili partyzancką wojnę, co utrudniało Francuzom kontrolę nad sytuacją.Upadek Moskwy: Napoleon zdobył Moskwę, ale miasto zostało spalone przez Rosjan, co było wielkim ciosem dla morale francuskiej armii. Napoleon liczył na pokój i podporządkowanie Rosji po zajęciu jej stolicy, ale rosyjski car Aleksander I odmówił rozmów i wycofał się na wschód.Odwrót spod Moskwy: Napoleon zdecydował się na odwrót, ale jego wojsko było osłabione przez głód, zimę i rosyjskie ataki. Tysiące żołnierzy zginęło z powodu ekstremalnych warunków atmosferycznych i braku zaopatrzenia. Francuska armia poniosła ogromne straty podczas odwrotu, co znacząco osłabiło pozycję Napoleona.