Pisarze oświeceniowi brali przykład z filozofii oświeceniowej europejskich myślicieli. Popierali oni kierowanie się rozumem i doświadczeniem w codziennym życiu. Krytykowali w swoich utworach też złe cechy szlachty, takie jak: pijaństwo, egoizm, ksenofobię. Chętnie pisano też na tematy polityczne, w których piętnowano minusy demokracji szlacheckiej, takie jak: wolna elekcja i liberum veto.
Jeden z pisarzy oświeceniowych – Ignacy Krasicki pisał satyry oraz poematy, w których wyśmiewał wady szlachty. Oprócz tego pisał bajki, w których kładł nacisk na dydaktyzm, czyli tworzenie takich utworów, które pouczają odbiorców. Według Krasickiego lepiej było nauczyć czegoś odbiorców, pokazując sytuacje w sposób zabawny i uproszczony.