W epoce oświecenia i średniowiecza wykorzystywano personifikacje w celach dydaktyczno-moralizatorskich, do klasyfikacji cnót, a ich obrazowe przedstawienie umożliwiało proste zapamiętywanie przekazywanych treści. Innym wspólnym obszarem personifikacji była ich właściwość, która polegała na kierowaniu odbiorców do sfery pozazmysłowej, pozamaterialnej.
Personifikacja w celach dydaktyczno-moralizatorskich dotyczyła obrazowania ludzkich cech i cnót, ich klasyfikacji.