Przekłady satyr, które stanowią wzorzec dla tekstu Gałczyńskiego:
· „Świat zepsuty” Ignacy Krasicki,
· „Żona modna” Ignacy Krasicki,
· „Pijaństwo” Ignacy Krasicki,
Krasicki i Gałczyński piętnują cechy ludzkie, a nie konkretne osoby. Utwory są pisane wierszem i wykorzystują charakterystyczną dla Krasickiego formę podawczą, czyli dialog. Występuje w nich ironia, która pojawia się w końcowych częściach utworu, zakończonych wyraźną puentą. Podejmowane przez autorów tematy sprawiają, że dzieła mają charakter dydaktyczny i moralizatorski.
Krasicki w swoich satyrach zastosował komizm poprzez ironię, karykaturę i ukazał cechy ludzkie w krzywym zwierciadle.