Osioł uważa siebie za kogoś lepszego, niż jest w rzeczywistości. Wytwarza wokół siebie aurę osoby, która jest wybitna, poważna i godna najwyższego szacunku. Rzeźbiarz nazywa go przez to ironicznie dyrektorem.
Rzeźbiarz wie, że Osioł się wywyższa, dlatego traktuje go z dystansem ironią.