Głównie Andrzej Stasiuk w swoim opowiadaniu korzysta z estetyki realizmu. Przestrzenie opowiadają tu więcej o osobach niż ich działaniach czy przekonaniach. Jest to doskonały dowód na to, że pisarz sięgnął w tekście po pozytywistyczne metody.
W pozytywizmie ważny był realizm, czyli przedstawienie świata i rzeczywistości w taki sposób, aby ukazać jaki jest naprawdę.