Reymont zastosował w powieści stylizację mityczną, ponieważ:
- świat wpisany jest w czas uniwersalny, rytualny, czas, w którym występuje cykliczność – jest to czas przyrody i czas religijny;
- bohaterowie wpisani są w świat rozpięty między doczesnością, a życiem wiecznym, widać to w wierzeniach podczas obrzędów w dzień zaduszny;
- zachowania bohaterów, np. praca na roli zostaje uświęcona poprzez gesty (chłop „siał ruchem monotonnym, nabożnym i błogosławiącym ziemi”).
Stylizacja mityczna polega na nadaniu tekstowi literackiemu cech mitu. Świat przedstawiony w fabule przypomina świat mityczny. Mit może być wprowadzony przez wiarę bohaterów w mityczność, duchowość świata; nadawanie przestrzeni cech mitycznych, uświęcanie przestrzeni. Poprzez wprowadzenie mitu przedstawiona rzeczywistość zyskuje sensy uniwersalne. We współczesnej prozie polskiej przykładem mityzacji jest powieść Olgi Tokarczuk Prawiek i inne czasy.