Narrator przechodzi z pozycji realistycznego obserwatora, opisującego w naturalistyczny sposób ranę Kuby i jego otoczenie do pozycji stylizatora młodopolskiego, aby w poetycki, ozdobny sposób opisać wędrówkę duszy. Zmiana ta uwzniośla śmierć parobka, który umiera cicho i niezauważenie.
W powieści występują różne typy narracji – na podstawie klasyfikacji Kazimierza Wyki możemy wyróżnić trzech narratorów:
1. realistyczny obserwator – narrator trzecioosobowy, wszechwiedzący, zachowany jest dystans wobec opisywanego świata. Narrator ten szczegółowo opisuje miejsca i postaci, rezygnuje z elementów gwarowych.
2. Wsiowy gadacz – narrator ten mówi językiem mówionym, stylizowanym na gwarę, w którym znajdziemy wyliczenia, powtórzenia, długie zdania współrzędnie złożone. W języku występują sformułowania z języka ludowego.
3. Stylizator młodopolski – narrator stosuje typ opisu typowy dla prozy młodopolskiej, korzysta z modernistycznych estetyk: impresjonizmu i symbolizmu. Mówi językiem metaforycznym, ozdobnym, poetyckim.