Świat bez końca i początku wydaje się koncepcją niemożliwą. Jednak mityczne opowieści czy zabiegi wpisania ludzkiej egzystencji w szerszy kontekst niż tylko ten ziemski, pozwalają na wykreowanie takiego świata. W Chłopach Reymont zmityzował przestrzeń i w ten sposób zuniwersalizował życie bohaterów, podobną uniwersalność można znaleźć w mitach, np. w micie o Demeter i Korze.
Każdy mieszkaniec Lipiec żyje swoim życiem, które ma początek i koniec. Jednak ich życiu nadaje sens fakt, że egzystencja wpisana jest w szersze ramy: poddani są rytmowi przyrody oraz obrzędów kościelnych. Każdego roku cała społeczność uczestniczy w bożonarodzeniowej pasterce, obrzędach wielkanocnych, modli się w czasie Zaduszek. Porządek natury i porządek obrzędowy charakteryzują się czasem kolistym, powtarzalnym – w ten sposób egzystencja ludzka zyskuje więcej niż jeden, linearny wymiar.
Czas cykliczny najlepiej widać w mitach. Takim, który współgra z rytmem przyrody jest mit o Demeter i Korze. Na podstawie tej historii starożytni tłumaczyli następstwo pór roku, dzięki temu ich życie było wpisane w szerszą, bezczasową historię, w trwanie większe niż jednostkowa egzystencja. Do tego mitu odwołał się Wyspiański w Nocy listopadowej, wpisując swoich bohaterów – powstańców listopadowych – w świat bez końca i początku. Być może wierząc, że człowiek trwa w bezczasie większym niż on sam łatwiej jest umierać?
Koncepcja świata bez końca i początku nie byłaby możliwa bez wiary. Konieczna jest wiara w to, że człowiek to część większej, trwającej wiecznie całości, jak przyroda, religia, historia – bohaterowie Chłopów, starożytni Grecy czy powstańcy wierzyli, że są częścią cyklicznego świata, w którym pewne rzeczy, zjawiska są wieczne.
Tworząc wypowiedzi pisemne pamiętaj o zachowaniu kompozycji. Zacznij od wstępu, gdzie umieścisz temat wypowiedzi, tezę lub pytanie problemowe. Następnie w rozwinięciu posługując się argumentami i przykładami, rozwiń problem zawarty we wstępie. Zakończenie to miejsce na podsumowanie rozważań.