Impresjonizm charakteryzował się oddaniem przemijającego wrażenia, Reymont opisuje przemijający krajobraz – wrześniowe popołudnie przechodzące w wieczór. Stosuje zabiegi nazywające zjawiska świetlne, np. blask odbijający się od rzeki, oślepiające promienie słońca. Swój opis tworzy niczym plamy barwne na płótnie, np. łubiny to strugi złota pomiędzy szarościami, które mienią się barwami żółtą i białą.
Impresjonizm to kierunek w malarstwie drugiej połowy XIX wieku, jego nazwa pochodzi od Claude’a Moneta, który zatytułował swój obraz Impresja, wschód słońca. Głównym celem impresjonistów stało się subiektywne przekazanie rzeczywistości, oparte na odbieranym wrażeniu, na zmienności barw, grze świateł. Nurt pojawił się także w literaturze, a wziął się z inspiracji dokonaniami malarskimi. Impresjonistyczne utwory literackie kładły nacisk na opisywanie wrażeń i doznań, rezygnując z realistycznego opisu rzeczywistości.