| CUKRZYCA TYPU I | CUKRZYCA TYPU II |
| Przyczyną jest uszkodzenie trzustki, która nie jest zdolna do produkcji insuliny albo produkuje jej za mało. | Komórki ciała uodparniają się na działanie insuliny, więc mimo odpowiedniego jej poziomu, jej aktywność nie obniża poziomu wolnej glukozy we krwi. |
| Pojawia się wcześnie – u dzieci i osób do 30. roku życia. | Może się pojawić w każdym wieku. |
| Objawy pojawiają się nagle i są dotkliwe. | Objawy są słabe, często niezauważalne i narastają powoli. |
| Objawy to: częste oddawanie moczu, brak łaknienia, utrata masy ciała, duże pragnienie, męczliwość. | Objawy to: duże pragnienie i łaknienie, uczucie ciągłego zmęczenia, przyrost masy ciała. |
Oba typy cukrzycy leczy się w podobny sposób – podając insulinę do wnętrza organizmu, by podnieść jej poziom we krwi, a tym samym spotęgować jej działanie obniżające poziom wolnej glukozy we krwi. W przeciwnym wypadku – kiedy u chorego poziom glukozy we krwi gwałtownie spadnie – podaje się czystą glukozę w postaci roztworu wodnego albo daje się choremu coś do jedzenia, zawierającego dużą ilość cukrów prostych (np. cukierek, mały batonik).