Permskie masowe wymieranie doprowadziło do wyginięcia 95% gatunków morskich. Organizmy, które przetrwały, mogły zacząć masowo się rozwijać z uwagi na to, że w środowisku brakowało ich naturalnych wrogów. Niektórzy naukowcy uważają także, że nagły przyrost drapieżników morskich został wywołany wymuszoną ewolucją tych zwierząt (gdyż musiały się one na nowo przystosować do panujących na Ziemi warunków). Po wymieraniu permskim udział drapieżników morskich wynosił około 22% (uprzednio około 15%).
W trakcie wymierania kredowego część przetrwałych gatunków drapieżników morskich zaczęła składać mniej jaj, jednak większych i lepiej zabezpieczonych. Dzięki temu więcej osobników było w stanie przetrwać, a ich populacja wzrosła do około 40%.
Według wykresu masowe wymierania miały miejsce pomiędzy Permem a Triasem (251 milionów lat temu) oraz Kredą a Paleocenem (65,5 miliona lat temu). Najprawdopodobniej główną przyczyną wymierania permskiego był wulkanizm, czyli procesy związane z wybuchami wulkanów. Natomiast główną przyczyną wymierania kredowego było uderzenie masywnej planetoidy w powierzchnię Ziemi.