Karol Darwin urodził się 12 lutego 1809 r. w Wielkiej Brytanii. Początkowo studiował on medycynę, jednakże był zafascynowany różnorodnością biologiczną, dlatego podjął się kursu uniwersyteckiego o historii naturalnej. Następnie porzucił studia medyczne i przyłączył się do badań nad bezkręgowcami morskimi. W konsekwencji rozpoczął swoje studia przyrodnicze na uniwersytecie w Cambridge.
W 1831 roku, w wieku 22 lat, podjął się pięcioletniej podróży na statku Beagle, gdzie zaczął rozwijać swoją wiedzę geologiczną. Celem tej wyprawy było sporządzenie mapy wybrzeża Ameryki Południowej. Zwiedzając wybrzeża Ameryki Południowej, Darwin był zdziwiony tym, jak bardzo różnią się między sobą gatunki zamieszkujące wybrzeże, a zamieszkujące głębszy ląd Ameryki Południowej. Zwierzęta te (ptaki przedrzeźniacze) były z jednego gatunku, jednak różniły się między sobą tak bardzo, że zafascynowało to Darwina i zachęciło do dalszych badań. Szczególnie interesowały go gatunki zamieszkujące archipelag Galapagos, gdyż występowały tam gatunki zwierząt, które nigdy wcześniej nie zostały spotykane w innych obszarach Ameryki.
W ten sposób po latach analizy różnych gatunków, w szczególności ptaków (zięb) i żółwi, Karol Darwin doszedł do wniosku, że zmiany zachodzące w organizmach i bioróżnorodność organizmów są powiązane z ewolucją organizmów, która polega na tym, że niektóre cechy występujące u danego osobnika wpływają na bardziej efektywne rozmnażanie się, co sprzyja powielaniu tych cech u osobników potomnych.
Podstawy swojej teorii ewolucji zamieścił w książce pt.: „O powstawaniu gatunków”, która została wydana w 1859 r. w Londynie. Książka ta poróżniła wielu naukowców, którzy nie wierzyli, że ewolucja zachodzi między innymi na podstawie doboru naturalnego.
Karol Darwin postawił także tezę, że człowiek pochodzi od małpy. Reakcja kościoła anglikańskiego nie była przychylna, ponieważ według Kościoła człowiek powstał w wyniku boskiej siły.
Darwin zmarł 19 kwietnia 1882 roku jako wybitny naukowiec.
Według Karola Darwina zwierzęta są bardzo płodne, a liczba potomstwa przekracza liczbę osobników, które osiągną wiek reprodukcyjny, gdyż wiąże się to ze śmiertelnością potomstwa (przetrwają ci, którzy są w stanie dostosować się do środowiska).
Uważał także, że liczebność populacji danego gatunku pozostaje w miarę stała na przestrzeni lat. Źródła pokarmu danego gatunku są ograniczone, jednak są stosunkowo stabilne. Dlatego różne organizmy wiąże tak zwana „ślepa walka o byt”. Tylko niektóre osobniki będą w stanie się rozmnożyć i mieć potomstwo.