Powstanie Poznańskie – zapoczątkowało je niezadowolenie społeczne, spowodowane kolektywizacją rolnictwa, utratą majątków oraz bardzo niskimi standardami życia. Władze ponadto postanowiły ograniczyć nakład ochronę zdrowia, oświatę czy budownictwo. Ponadto rosło niezadowolenia z pracy (płac, warunków, podnoszonych norm produkcyjnych itd.) wśród robotników. Zorganizowana już demonstracja płynnie zmieniała charakter na coraz bardziej antykomunistyczny i antysowiecki. W końcu do konfrontacji z protestującymi wysłano wojsko (w tym wojsko pancerne). Ostatecznie powstanie zostało spacyfikowane 29 czerwca 1956 roku, a w jego wyniku zginęło ok. 60 osób, rannych zostało ok. 600, a ponad tysiąc zostało aresztowanych. Władze nie były jednak w stanie zataić tych wydarzeń przez zagranicznymi dziennikarzami.
Powstanie na Węgrzech – 23 października 1956 roku – za zgodą władz – odbył się wiec studentów, którzy pragnęli udzielić poparcia dla Polaków i zmian zachodzących w ich państwie. Wiec przeszedł w końcu w demonstrację oraz zaczęto formułować postulaty, które zamierzano zaprezentować władzom. Niedługo później rozpoczęły się walki pomiędzy funkcjonariuszami bezpieki a protestującymi. Protest w końcu rozszerzył się na cały kraj, a do walki z protestującymi – tak jak w Polsce – zaangażowano w końcu wojska pancerne. Niektóre jednostki węgierskiej armii i milicji przechodziły na stronę protestujących, aż w końcu, 28 października 1956 roku, sowieckie wojska wycofały się z Budapesztu. Skutkiem powstania było m.in. zniesienie systemu monopartyjnego, utworzenie normalnego rządu, Węgry wystąpiły z Układu Warszawskiego i ogłosiły neutralność.
Powstanie czerwcowe w Berlinie (NRD) – powstanie wybuchło na skutek praktycznego obniżenia płac, głodowego trybu życia obywateli NRD oraz podwyższenia norm produkcyjnych przez władze. Starcia miały charakter mocno rozpaczliwy i często improwizowany. Do wojsk pancernych rzucano kamieniami, dając tym jedynie do zrozumienia, iż ludzie desperacko pragną wolności i przywrócenia podstawowych swobód obywatelskich (a także zaspokojenia elementarnych potrzeb).
Wszystkie powstania powodowane były m.in. niskim poziomem życia obywateli oraz sprzeciwem przeciw władzom komunistycznym. Wobec wszystkich protestów zastosowano także rozwiązania siłowe. Jedną z głównych różnic jest zaś charakter powstań (w NRD na przykład były one bardzo rozpaczliwe, do tego stopnia, iż w czołgi rzucano kamieniami).
W wyniku wydarzeń, które miały miejsce w Berlinie w 1953 roku, zginęły dziesiątki ludzi, a tysiące zostały aresztowane oraz skazane na kary więzienia bądź śmierci.