W 1956 doszło do wojny sueskiej (ataku Wielkiej Brytanii, Francji oraz Izraela na Egipt. Wojska izraelskie wkroczyły do Strefy Gazy, podczas gry sojusznicy Żydów wylądowali w strefie Kanału Sueskiego. Na skutek działań ONZ konflikt przerwano. ZSRR natomiast zagroził Egiptowi użyciem broni jądrowej); w 1967 wybuchła wojna sześciodniowa (w jej wyniku Żydzi zajęli Półwysep Synaj, Strefę Gazy i dotarły do Kanału Sueskiego. Wyparli także wojska jordańskie z Zachodniego Brzegu Jordanu oraz Jerozolimy).
Przykładowe rozwiązanie:
Konflikty miały cechy wojen zastępczych. ZSRR potępił Państwo Izrael jako agresora. Ponadto państwo Żydów wspierane było przez USA, z którymi rywalizowali sowieci. W zimnowojennej rywalizacji o wpływy blok wschodni postanowił weprzeć przeciwników Izraela – Palestynę. Ponadto Francja i Wielka Brytania bezpośrednio zaangażowały się w konflikt.
Pośrednio mocarstwa uczestniczą w wojnach zastępczych, oferując wsparcie walczącym stronom (np. finansowe), udzielając pozwolenia na przekraczanie granic ich państw czy dozbrajając którąś ze stron konfliktu.
Bezpośrednio mocarstwa uczestniczą w wojnach zastępczych, biorąc udział w konkretnych walkach, korzystając ze swojego własnego wojska.