Przyczyny wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 r. to:
· kryzys ekonomiczny za czasów panowania Ludwika XVI prowadzący do głodu i biedy,
· burżuazja dążąca do wzmocnienia swojej pozycji we Francji, w której uprzywilejowane jest duchowieństwo oraz szlachta,
· coraz większe podatki nakładane na stan trzeci,
· oświeceniowe idee rozpowszechniają się we Francji, powodują zmianę w myśleniu oraz większą świadomość narodową,
· przedstawiciele trzeciego stanu ogłaszają się Zgromadzeniem Narodowym, które przekształca się w Zgromadzenie Konstytucyjne i doprowadza do wybuchu rewolucji.
Niezadowolenie z warunków ekonomicznych oraz uprzywilejowania szlachty i duchowieństwa prowadzi stan trzeci do przedsięwzięcia zdecydowanych działań. Przedstawiciele tego stanu stwierdzają, że reprezentują większość państwa i postanawiają wspólnie uchwalić nowy ustrój państwa. Ludwik XVI, chcąc rozpędzić Konstytuantę (Zgromadzenie Konstytucyjne), gromadzi wojsko pod Paryżem. Pogłoski o tym, prowadzą mieszkańców do wystąpienia przeciw władzy – 14 lipca 1789 r. zmuszają załogę Bastylii do poddania się po jej oblężeniu.