Polityka wobec zakonu:
Kazimierz Wielki przedłużył rozejm z krzyżakami, zawarty jeszcze przez Władysława Łokietka. Zawarł również wymierzony w zakon sojusz z książętami pomorskimi. Obawiający się potęgi polskiego króla Krzyżacy, zdecydowali się na zawarcie w 1343 r. pokoju kaliskiego z Polską.
Polityka wobec Litwy:
Politykę wobec Litwy podzielić możemy na dwa okresy. Do momentu śmierci Aldony Anny (1339), relacje z Litwą były chłodne, ale poprawne. Po śmierci królowej i księcia Halickiego Bolesława Jerzego II, pomiędzy polską a Litwą doszło do niemal trzydziestoletniej wojny o spadek po zmarłym księciu. W jej wyniku w 1366 r., Kazimierz Wielki podporządkował sobie Ruś Halicką, Włodzimierską i Podole.
Polityka wobec Czech:
W początkach swojego panowania Kazimierz Wielki doprowadził do wykupienia z rąk Jana Luksemburskiego roszczeń do tytułu króla polski.
Polityka wobec Węgier
Przez całe swoje panowanie Kazimierz Wielki był związany silnym sojuszem z Węgrami. Na zjeździe w Wyszehradzie uznał on następcę węgierskiego tronu Ludwika swoim następcą na polskim tronie. Umocniło to istniejący sojusz i zabezpieczyło sukcesję na polskim tronie.
Obecnie wśród wielu obywateli naszego kraju funkcjonuje mit, jakoby Kazimierz Wielki prowadził głównie pokojową politykę. W istocie władca ten przez niemal 30 lat prowadził wojnę z wielkim księstwem litewskim oraz wdał się w konflikt z Luksemburgami o Śląsk.