· Literatura – jako odrębne gatunek kształtują się powieść oraz powiastka filozoficzna. Literatura często jest satyryczna, bogata w filozoficzne i moralistyczne wątki. Sentymentalizm rozwija się jako nurt. Odznacza się negacją ideałów oświeceniowych – np. winduje uczucie. Popularny staje się również kierunek nadawania tekstom charakteru epistolarnego.
· Sztuka – XVIII w. nie stanowi odrębnej epoki w sztuce – kontynuacja baroku, pojawia się rokoko, później klasycyzm. Barok: stawia na ekspresję, teatralność oraz dynamikę. Rokoko: bogata, asymetryczna ornamentyka, splątane i faliste motywy, w malarstwie sentymentalno-nastrojowe, kameralne sceny rodzajowe. Klasycyzm: powrót do antyku, prostota, wzniosłość, harmonia, racjonalność reguł, symetria.
· Muzyka – rozwija się zarówno muzyka instrumentalna oraz instrumentalno-wokalna. Barok: styl koncertujący, przeciwstawienie instrumentu, bądź grupy instrumentów innemu instrumentowi, eksponowanie wirtuozerii, dominacja utworów chóralnych i religijnych. Klasycyzm: rozkwit symfonii, sonaty i koncertu, przewaga muzyki czysto instrumentalnej.
Wszystkie dziedziny sztuki osiemnastowiecznej nie posiadają jednorodnej formy ani dominującego nurtu przez całe stulecie. Część sztuk, książek, architektoniki czy muzyki nawiązuje do ideałów barokowych, część adaptuje już ideały oświeceniowe, część powoli kształtuje ideały romantyczne – jak np. muzyka Beethovena, czy pisma Goethego.