Ziemie Rzeczypospolitej były mocno zróżnicowane pod względem wyznaniowym. Polska prowadziłapolitykę liberalną względem innowierców i nie występowały w niej silne ruchy kontrreformacyjne, np. takich jak we Francji. Dlatego osoby różnych wyznań znajdowały schronienie w Polsce
Przyczyniła się do tego polityka prowadzona przez Zygmunta Augusta, który był zwolennikiem tolerancji religijnej. W 1570 r. została zawarta ugoda sandomierska, która chroniła prawa luteranów, kalwinistów oraz braci czeskich. Kolejnym ruchem było uchwalenie konfederacji warszawskiej w 1573 r., która miała być gwarantem pokoju religijnego i wprowadzała wolność religijną.
Polska była nazywana „państwem bez stosów” – ludzie różnych wyznań mogli w niej znaleźć schronienie przed prześladowaniami, które występowały w innych krajach.
