W Polsce wykształciły się cztery stany społeczne: szlachta, duchowieństwo, mieszczaństwo i chłopstwo. O przynależności do danego stanu decydowało pochodzenie. Jedynym wyjątkiem był stan duchowny, choć to właśnie duchowni wywodzący się ze szlachty zajmowali najwyższe stanowiska. W każdym stanie panował wewnętrzny podział członków.
Szlachta dzieliła się na:
· magnaterię,
· szlachtę średnią
· szlachtę zagrodową
· gołotę.
Mieszczaństwo można było podzielić na:
· patrycjat,
· pospólstwo,
· plebs.
Poza ludźmi, którzy należeli do czterech wymienionych wyżej stanów, byli również tzw. ludzie luźni – często zmieniali swoje miejsce zamieszkania, należeli do nich: robotnicy sezonowi, włóczędzy, żebracy, prostytutki oraz przestępcy.