Szlachta w społeczeństwie Rzeczypospolitej stanowiła elitę państwa. Dzięki przywilejom zagwarantowała sobie monopol na sprawowanie urzędów, wyższych stanowisk kościelnych, posiadanie dóbr ziemskich. Ponadto miała wpływ na realną politykę państwa, w tym m.in. na wybór władcy, stanowienie podatków, wypowiadanie wojen.
Polską szlachtę można podzielić na cztery grupy:
· magnateria – najbardziej wpływowa i najbogatsza warstwa szlachty, która zajmowała najwyższe oraz najważniejsze urzędy państwowe.
· szlachta średnia – do jej obowiązków należało zarządzanie majątkami ziemskimi, dzięki którym się utrzymywała.
· szlachta zagrodowa – najliczniejsza warstwa szlachecka, która zajmowała się uprawą roli, jednak by zaznaczyć swoją przynależność do stanu szlacheckiego, nosiła przy sobie szablę.
· gołota – najuboższa część szlachty, która nie posiadała majątków ziemskich, dlatego często pracowała jako służba u przedstawicieli bogatszych warstw.