Król nie mógł pozwolić na pozostanie cudzoziemców w Polsce, dawać im urzędów oraz ziemi w dzierżawę.
Pacta conventa po raz pierwszy zostały podpisane przez Henryka Walezego w 1574 r. Były zapisem zobowiązań władcy po wybraniu na władcę Rzeczypospolitej w wyniku wolnej elekcji. Miały charakter indywidualny, a więc każdy nowo wybrany król tworzył własne zapisy.