Polityka Kulturkampfu była staraniem niemieckiego kanclerza Otto von Bismarcka w latach 1871-1878 w celu osłabienia wpływu Kościoła katolickiego w Niemczech. Była ona skierowana przeciwko katolickiej hierarchii kościelnej oraz katolickim organizacjom, w odpowiedzi na wzrost wpływu Kościoła na życie polityczne i społeczne w kraju. Bismarck prowadził tę politykę, aby umocnić władzę państwa i zintegrować społeczeństwo niemieckie wokół idei narodowej, a nie na podstawie religii.
Kulturkampf, dosłownie „walka kulturalna” to określenie używane do opisania polityki prowadzonej przez Otto von Bismarcka w Niemczech w latach 1871-1878, mającej na celu osłabienie wpływu Kościoła katolickiego poprzez represje wobec katolickiej hierarchii, organizacji i praktyk religijnych, oraz promowanie narodowych i sekularnych wartości w społeczeństwie.