Petroniusz to jeden z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis”. Jest rzymskim arystokratą, byłym rządcą Brytanii. Dzięki zarządzaniu prowincją bardzo powiększył swój majątek. Posiada willę na stoku Palatynu i wielu niewolników, prowadzi też życie pełne przepychu i cielesnych przyjemności. Jest głównym doradcą, przyjacielem i pierwszym odbiorcą sztuki tyrana Nerona. Petroniusz to esteta, osoba miłująca sztukę i piękno, jednocześnie gardząca brzydotą i ludźmi ubogimi, masą proletariacką Rzymu. Z drugiej strony Petroniusz to osoba wrażliwa i zdolna do czynów szlachetnych i okazywania łaski. Bezinteresownie pomagał Markowi Winicjuszowi w zdobyciu, a potem uratowaniu Ligii, przy tym drugim ryzykując życiem. Niewolnice Eunice, w której się zakochał, podarował wolność i zapisał cały swój majątek. Był tolerancyjny i wrażliwy na los prześladowanych chrześcijan, w pewnym momencie zdał sobie też sprawę z prawdziwego charakteru Nerona, człowieka okrutnego, próżnego i porywczego. Petroniusz jest postacią w ogólnym rozrachunku pozytywną. Mimo charakterystycznego dla rzymskiej arystokracji zdeprawowania wykazał się szlachetnym postępowaniem w kluczowych momentach, a pod koniec życia zdał sobie sprawę z niemoralnego charakteru niektórych swoich czynów.
„Quo Vadis” to powieść historyczna, a zatem epicki utwór realistyczny (oparty na faktach historycznych z dodatkową fabularyzacją). Występuje w niej trzecioosobowy, wszechwiedzący narrator.