Przeanalizuj „Inwokację” pod względem budowy wersów, układu i rodzaju rymów, określ funkcję odkrytej regularności. Następnie wskaż średniówkę w kolejnych wersach.
Litwo! Ojczyzno moja! / ty jesteś jak zdrowie.
Ile cię trzeba cenić, / ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękność / twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, / bo tęsknię po tobie.
Panno Święta, co Jasnej / bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! / Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz / z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia / powróciłaś cudem
(Gdy od płaczącej matki / pod Twoję opiekę
Ofiarowany, martwą / podniosłem powiekę
I zaraz mogłem pieszo / do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie / podziękować Bogu),
Tak nas powrócisz cudem / na Ojczyzny łono.
Tymczasem przenoś moję / duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, / do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym / Niemnem rozciągnionych;
Do tych pól malowanych / zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, / posrebrzanych żytem;
Gdzie bursztynowy świerzop, / gryka jak śnieg biała,
Gdzie panieńskim rumieńcem / dzięcielina pała,
A wszystko przepasane, / jakby wstęgą, miedzą
Zieloną, na niej z rzadka / ciche grusze siedzą.
Średniówka – powtarzający się podział wersów w utworze, występuje w układzie 7+6 (trzynastozgłoskowiec), lub 5+6 (jedenastozgłoskowiec).
Ćwiczenie 5.
112Ćwiczenie 2.
114Ćwiczenie 3.
120Ćwiczenie 7.
121Ćwiczenie 8.
121Ćwiczenie 9.
121Ćwiczenie 11.
127Ćwiczenie 1.
134Ćwiczenie 4.
135Ćwiczenie 7.
136Ćwiczenie 12.
136Ćwiczenie 3.
144Ćwiczenie 5.
144Ćwiczenie 3.
148Ćwiczenie 8.
148Ćwiczenie 2.
150Ćwiczenie 5.
150Ćwiczenie 2.
158Ćwiczenie 3.
158