adaptacja – oznacza przystosowanie czegoś, dostosowanie do czegoś. W świecie sztuki adaptacja to przeniesienie jakiegoś utworu z jednej formy przekazu do innej, np. stworzenie filmu na podstawie książki, sztuki teatralnej opartej o film, serialu na motywach gry komputerowej. Wyraz adaptacja oznacza też dzieło, które w ten sposób powstało, np. adaptacja filmowa, adaptacja teatralna, adaptacja radiowa.
tekst główny – właściwy tekst sztuki teatralnej, czyli wszystko, co wypowiadają aktorzy, dialogi, monologi.
didaskalia – inaczej tekst podoczny, wskazówki dla aktorów i reżysera sztuki od autora. Opisują wygląd miejsc, w których dzieje się akcja, rekwizytów i zachowania bohaterów. Są zapisywane zwykle mniejszymi literami niż tekst główny i wyróżniony w jakiś sposób, np. kursywą.
teatr – instytucja zajmująca się wystawianiem sztuk teatralnych, budynek, w którym grane są przedstawienia, a także dziedzina sztuki zajmująca się scenicznymi utworami literackimi.
litera – znak graficzny, to, co można zobaczyć i zapisać, np. a, d, ć, ż, ę to pojedyncze litery.
głoska – to, co mówimy i słyszymy, dlatego zarówno a, d, ć, ż, ę, jak i cz, rz, sz to pojedyncze głoski.
samogłoska – głoska, która może tworzyć sylabę, jest dźwięczna i wypowiada się ją szeroko otwierając usta. Wypowiadając ją długo, nie słyszysz żadnej innej głoski. Samogłoski to a, ą, e, ę, i, y, o, ó, u.
spółgłoska – głoska, przy długim wypowiadaniu której słyszysz też samogłoskę, np. c, dz, ż, ś.
rekwizyt – przedmiot wykorzystywany na scenie albo planie filmowym, który jest związany z akcją. Pomaga kreować świat przedstawiony i często służy bohaterom do wykonywania jakichś czynności.
funkcje głoski i – w wyrazach i może być samodzielną głoską, jak np. w słowie igloo, albo tylko zmiękczać poprzedzającą spółgłoskę, jak np. w wyrazie miód.