Język Biblii jest tak charakterystyczny, że trudno go pomylić w odbiorze z innym tekstem. Jest trudny w odbiorze, ponieważ pojawiają się w nim archaizmy, czyli przestarzałe, nieużywane dziś wyrazy. Tekst zawiera wiele niezrozumiałych sformułowań, jak np.: „zarazą wody”. W języku biblijnym. występuje także zaburzony szyk zdań. Rozpoczynają się one od spójników: „I tak upłynął”, „A potem Bóg rzekł”, „I stało się tak”, „A Bóg wiedział”. W obrębie tekstu pojawiają się zdania, które są do siebie podobne częściowo lub kompozycyjne. Są to tak zwane paralele składniowe, np.:” Bóg, widząc, że były dobre, rzekł, niechaj ziemia wyda rośliny dające nasiona. Drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona i stało się tak ziemia wydała rośliny zielone trawę dającą nasienie.” „Według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków.”
Paralelizm składniowy to stosowanie ciągów zdań o takiej samej lub bardzo podobnej budowie. Jest to równoległe występowanie podobnych zdań lub danych słów w obrębie fragmentu tekstu.