W sonetach nieśmiertelność jest uznana za pamięć zbiorową narodu, która nie ginie dzięki przekazywaniu sobie wiedzy z pokolenia na pokolenie. W chrześcijaństwie zaś każda osobna istota ma swoją duszę, która po śmierci oddziela się od ciała, by na samym końcu świata zmartwychwstać.
Odwołaj się do Katechizmu Kościoła Katolickiego. Kościół naucza, że „każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga […]; nie ginie więc po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem w chwili ostatecznego zmartwychwstania”. W wierszu Adama Asnyka znajduje się inna interpretacja nieśmiertelności, która równa jest pamięci zbiorowej narodu.