Epitety: „próżny trud”, „daremne żale”, „bezsilne złorzeczenia”, „bezsilne gniewy, próżny żal”;
Metafory: „Przeżytych kształtów żaden cud / Nie wróci do istnienia”, „nie cofniecie życia fal”;
Uosobienie: „świat wam nie odda”, „świat pójdzie”;
Wykrzyknienia: „Bezsilne złorzeczenia!”, „Wy nie cofniecie życia fal!”, „Bezsilne gniewy, próżny żal!”;
Apostrofy: „świat wam nie odda…”, „wy nie cofniecie…”.
Pamiętaj, że utwór ten ma charakter programowy. Dlatego, dla wzmocnienia przekazu, który ma dotrzeć zarówno do romantyków, jak i młodego pokolenia, koresponduje jednocześnie z poprzednią epoką i pozytywistami. Wyszukaj te zabiegi retoryczne, które nie tylko mają efekt przekonywania do własnych racji, ale również posiadają wydźwięk oceniający obie postawy.
Epitet – określa rzeczownik.
Metafora – środek stylistyczny, w którym słowa tracą swoje dosłowne znaczenie, a zyskują nowy.
Uosobienie – polega na nadaniu cech żywych nieożywionym elementom świata.
Apostrofa – bezpośredni zwrot do adresata.