W utworze Adama Asnyka zostały pokazane dwie przeciwstawne postawy, które reprezentują poglądy starego i młodego pokolenia. Obie grupy wiekowe zupełnie inaczej patrzyły na powstanie styczniowe i sposoby radzenia sobie z jego tragicznymi skutkami. Pokolenie poprzednie widziało sens w chwale romantyków i ich wielkich talentach, co prowadziło do naśladowania skarg i żalów w stosunku do teraźniejszości. Pokolenie postyczniowe zaś głosiło siłę w patrzeniu w przyszłość, a ich największym pragnieniem stały się postęp, zmiana oraz budowanie autorytetów.
Zauważ, że wiersz ten oparty jest na dychotomii – przedstawia przeciwstawne sobie postawy starego i młodego pokolenia. Po upadku powstania zapadła noc postyczniowa (depresja narodu), która nie przysparzała żadnych nadziei na zmianę, szczególnie dla starszego pokolenia. Młode jednak było silniejsze i prowadziło w trakcie cenzury nie tylko kulturę pisarską (za pomocą języka ezopowego), ale też własny program społeczny. Miał on na celu przywrócenie odebranej nadziei w wyzwolenie.