Zabiegi Agnieszki Graff służące nadaniu tekstowi charakteru ironicznego:
– przywołanie stereotypów w dosłownej formie;
– wskazanie na absurdalność przytoczonych stereotypów;
– kontrastowanie odmiennego sposoby postrzegania mężczyzn i kobiet w polityce.
Ironia:
– wypowiedz bazująca na celowej niezgodności, przeciwieństwie dosłownego i ukrytego poziomu wypowiedzi, np. „Jaka piękna pogoda” wypowiedziane podczas burzy;
–potocznie ironię rozumie się jako kpinę, złośliwość lub wyśmiewanie;
– w literaturze ironia ma za zadanie okazanie dystansu autora względem opisywanego tematu, zdarzeń lub osób;
– ironia w wypowiedzi werbalnej jest łatwiejsza do rozpoznania dzięki intonacji i mimice;
– do wykrycia ironii w wypowiedzi tekstowej służy głównie kontekst;
– na ironię wskazują takie wtrącenia jak: oczywiście, doprawdy, niewątpliwie, jak wiadomo;
– dostrzeżenie ironii nie jest łatwe, co prowadzi do błędnego zrozumienia wypowiedzi.
Powyższe cechy ironii można odnaleźć w tekście Agnieszki Graff, co wskazuje na jego ironiczny charakter.