Stosunek Świętochowskiego do pokolenia romantyków:
– szacunek – autor rozumie pożyteczne dokonania romantyków, jedna uważa, że nie jest to powód, aby nadmiernie rozpamiętywać przeszłość i lepiej skupić się na przyszłości;
– docenienie – autor podkreśla, że romantycy i ich dokonania są przytaczani w artykułach pozytywistów na zasadzie uznania;
– ironia – autor wykorzystuje ironię do pokazania sprzeczności uwag i zarzutów romantyków;
– złośliwość – autor pozwala sobie na złośliwe komentarze skierowane w stronę romantyków.
Świętochowski podkreśla, że pozytywiści doceniają i szanują dokonania romantyków, o których wspominają w swoich artykułach. Jednocześnie jednak dostrzega ich wady, ich zapatrzenie w przeszłość, niechęć do ustąpienia młodemu pokoleniu. Z tego powodu posiłkuje się ironia oraz złośliwością. Nie jest jednak wrogo nastawiony do romantyków, nie gardzi nimi, nie ignoruje i nie lekceważy ich dokonań, nie kpi z nich. Nie traktuje ich protekcjonalnie, jednak nie darzy ich sympatią, ponieważ za bardzo się od siebie różnią.