Waligórski używa tych samych przymiotników, które często występują u Sienkiewicza, ale jako określenia dodatkowe (np. Oddany Soroka). Zdania są niezwykle rozwinięte, w ramach wypowiedzi zostały użyte starodawne wyrażenia.
Porównaj treść parodii z dowolnym fragmentem Potopu, np.:
"Wierny Soroka wiózł swego pułkownika przez lasy głębokie, sam nie wiedząc, dokąd jechać, co począć, gdzie się obrócić.
Kmicic nie tylko był ranny, ale i ogłuszony wystrzałem. Soroka od czasu do czasu maczał szmatę w kuble wiszącym przy koniu i obmywał mu twarz; chwilami zatrzymywał się dla zaczerpnięcia świeżej wody przy strumieniach i jeziorkach leśnych, ale ani woda, ani postoje, ani ruch konia nie zdołały zrazu wrócić panu Andrzejowi przytomności — i leżał jak martwy, aż żołnierze jadący razem, a mniej doświadczeni w rzeczach ran od Soroki, poczęli się troskać, czy żyje".