W pierwszym zdaniu świeca symbolizuje, że losy Justyny z „Nad Niemnem” są już przeszłością, świece już wygasły. W drugim fragmencie to nawiązanie do zwyczaju zapalania świec na grobach podmiot sugeruje dokonanie tego gestu wobec bohaterki literackiej.
Świece pojawiają się we fragmentach:
"Wypaliły się dawno świece, Justyno"
"Choć nigdy ciebie nie było, zapalmy świece Tutaj w pracowni, czy nawet w naszym kościele"