Poeta porównuje księżyc do zegara na wieży, jest wielki i błyszczący. Odznacza się na tle nocnego nieba jak ogromne oczy sowy. W całkowitej ciemności można zobaczyć tylko ten jasny punkt.
Fragment wiersza, o którym mowa w poleceniu to: “pod śniegiem/ jest noc/ z błyszczącym zegarem na szczycie/ sową krajobrazu”.