Zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicie jest wykorzystane w pryzmacie, który skupia promienie świetlne, przez co jest możliwe obserwowanie przedmiotów znajdujących się w większych odległościach.
Stosuje się dwa pryzmaty o kształcie trójkątów prostokątów, które są wykonane z materiału o wyższym współczynniku załamania światła niż w przypadku powietrza. Światło padające na obiektyw przechodzi przez pryzmat, na którym odbija się na jednej ze ścianek. W wyniku całkowitego wewnętrznego odbicia światło biegnie w stronę drugiego pryzmatu, gdzie następuje analogiczna sytuacja i promień wychodzący jest zwrócony w kierunku oczu obserwatora.
Całkowite wewnętrzne odbicie zachodzi, gdy światło przechodzi z ośrodka o wyższym współczynniku załamania światła do ośrodka o niższym współczynniku, pod kątem, który jest większy od kąta granicznego. W przypadku lornetki na pryzmatach dochodzi do wielokrotnego odbicia wewnętrznego, przez wiązak światła jest skierowana w kierunku obserwatora.