Kierunki polityki zagranicznej Polski po 1990 r.:
· z Watykanem: konkordat, uregulowanie stosunków dyplomatycznych,
· z Izraelem: wznowienie stosunków dyplomatycznych,
· z Niemcami: rozpoczęcie pojednania, traktat o dobrym sąsiedztwie,
· TrójkątWeimarski: sojusz z Niemcami i Francją mający na celu wspomaganie integracji Europy Środkowej i Zachodniej,
· TrójkątWyszehradzki: sojusz z Czechosłowacją i Węgrami,
· z Litwą, Białorusią i Ukrainą – wspieranie dążeń niepodległościowych,
· z Rosją – dobre kontakty z Jelcynem.
W 1991 r. Polska stała się członkiem Rady Europy, w 1996 r. została przyjęta do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, w 1999 r. do NATO a w 2004 r. do Unii Europejskiej. Wcześniej Polska nie mogła należeć do tych ważnych sojuszów międzynarodowych ze względu na sprzeciw ZSRS.