Powstanie nowych grup społecznych na ziemiach polskich:
ziemiaństwa, czyli posiadaczy ziemskich (upadek znaczenia szlachty, pochodzenie nie miało już tak wielkiego znaczenia, jak posiadany majątek ziemski),
burżuazji, która wykształciła się z mieszczan. Byli to bogaci kupcy, handlowcy, przedsiębiorcy, bankierzy,
robotników – tak jak na Zachodzie, wielu ludzi szukało w miastach zatrudnienia, stawali się pracownikami fabryk, hut i kopalni, stanowili najczęściej biedotę miejską zwaną proletariatem.
Rozwój grupy inteligenckiej zbiegła się z powstawaniem pierwszych partii politycznych.
Wielu ludzi udało się na emigrację ekonomiczną – mieszkańcy Galicji najczęściej wybierali Stany Zjednoczone, a obywatele Prus i Rosji szukali pracy w Niemczech i dalej na Zachodzie Europy.
Przez cały okres trwania zaborów ostoją polskości był Kościół Katolicki.
