Autonomia Galicji miała swoje źródła w reformie całego państwa Habsburgów. Od 1859 r. zezwolono na używanie języka polskiego i ruskiego w Galicji, a następnie zezwolenie to objęło sądownictwo i administrację.
Namiestnikiem został Polak – Agenor Gołuchowski, co przyniosło zmiany w porównaniu do działalności Aleksandra von Bacha. Patent lutowy ograniczył jednak możliwości Sejmu Krajowego, choć według planu Gołuchowskiego, jego kompetencje miały być znacznie szersze.
Sejm Krajowy dla Galicji działał we Lwowie, zajmował się rolnictwem, leśnictwem, gospodarką wodną oraz kwestiami związanymi z kulturą i oświatą, kontrolował administrację galicyjską, a także wybierał Wydział Krajowy (organ wykonawczy Sejmu). Organ został zamknięty po powstaniu styczniowym, a na Polaków spadły represje.
Kolejna zmiana w polityce monarchii wobec narodów podległych zaszła w 1866 r., po klęsce w wojnie z Prusami. Rozpoczął się okres kształtowania autonomii, a na terenie Galicji ścierały się jej dwie wizje: demokratyczna, zakładająca, że otrzymane swobody są jedynie drogą do niepodległości oraz konserwatywna, której celem było utrzymanie jak najszerszej autonomii w lojalności wobec cesarza. Jako że tych drugich w sejmie było więcej, mieszkańcy Galicji cieszyli się szerokimi swobodami pod berłem Habsburgów:
Język polski w administracji i szkołach
Polskie ministerstwo oświaty
Konstytucja grudniowa 1867 r.
Polskie muzea, galerie, wydawnictwa, kluby naukowe
Główne ośrodki kulturalne i naukowe – Kraków i Lwów
Posłowie z Galicji zasiadali w ogólnopaństwowym parlamencie, a co za tym idzie, mieli wpływ na politykę kraju.
Konstytucja grudniowa z 1867 r. to liberalna ustawa rządowa, gwarantująca mieszkańcom monarchii habsburskiej szerokie swobody obywatelskie. Została stworzona przez Franciszka Józefa I i była odpowiedzią na narastający kryzys w Austrii. Zmieniała też kierunek polityki cesarza, który po przegranej wojnie z Prusami musiał podjąć kroki w kierunku reform oraz łagodzenia konfliktów wewnętrznych. Był to czas zmian w działaniach mocarstw europejskich, a osamotniona Austria musiała znaleźć dla siebie miejsce w nowopowstającej rzeczywistości.