Gdy dochodziło do podziału królestwa i dojścia do władzy nowych władców, swe pretensje do trony zgłaszali także pretendenci. Takie działania były wielokrotnie początkiem wieloletnich wojen domowych, które wyniszczały królestwa. Jeśli władca chciał zapewnić sobie lojalność wpływowych rodzin, oddawał im ziemie lub obdarowywał własnym majątkiem, co prowadziło do osłabiania jego pozycji. Oddaleni od centrum królestwa książęta lub hrabiowie, zwłaszcza ci silni, potrafili ogłosić niepodległość i dać początek własnym królestwom.
Określenie „monarchia karolińska” wywodzi się od nazwy dynastii Karolingów, która w okresie swej świetności zdominowała Europę.